تدريس خصوصي يا آموزش گروهي

كلاس خصوصي بهتره يا عمومي

شما كدام يك را انتخاب ميكنيد؟

ساليان گذشته دانش آموزان ميدانستند هر آنچه كه بايد آموزش ببينند در مدرسه اتفاق مي افتد و برايشان شانس مجددي وجود نداشت تا بتوانند توسط معلم درس را مجدد فرا بگيرند.نت برداري و نوشتن نكات مهم مطالب درسي در سر كلاس درس بسيار مرسوم بود.

تعداد زياد دانش آموزان دركلاس و نداشتن تمركز كافي از معايب آموزش در كلاس بود. معلم درحالي كه پشت به كلاس بود بر روي تابلو مي نوشت و عملا نميتوانست بر دانش آموزان كنترلي داشته باشد. ترتيب چيدمان صندلي ها به طوري بود كه تعامل ميان دانش آموزان را به مراتب كمتر ميكرد.معلم علاوه بر داشتن دانش گسترده به اعصاب محكم نيز نياز داشت تا بتواند تعداد زيادي شاگرد را همزمان مديريت كند.

حتي اگر مدرس فرد ماهري در برقراري نظم كلاس بود اما در افزايش ميزان جذب و تمركز افراد موفقيت نداشت و تنها تعداد اندكي از شاگردان هميشه بهترين بودند. در همه كلاس ها دانش آموزان سطح متوسط و ضعيف بيشترين تعداد را شامل ميشدند.زمام امور به دانش آموزان بهتر مي افتاد و دانش آموزان متوسط و ضعيف شانس كمتري داشتند.

تدريس در كلاس هاي شلوغ با چالش هاي زيادي روبرو بود.زمان براي دانش آموزان محدود بود و اگر تعداد سوالات زيادتر ميشد هم سر و صداي شاگردان ديگر بلند ميشد و هم از حوصله كلاس خارج بود. شاگرد بايد منتظر زمان استراحت ميشد تا اگر معلم وقت داشت و حوصله داشت از او سوالات خود را بپرسد.در نتيجه به همه سوالات پاسخ مناسبي داده نميشد.

مطالب درسي بر اساس نياز هر دانش آموز نبود و براي همه افراد با بهره هاي هوشي متفاوت يكسان بود و سبب عدم مشاركت برخي دانش آموزان در كلاس درس ميشد. و همين موضوع سرعت آموزش را كم ميكرد چرا كه بعضي مفاهيم بايد تكرار ميشد تا براي همه قابل فهم تر باشد.معلم نميتوانست مطالب درسي را فراتر از استاندارد هاي مشخص شده آموزش دهد و به طبع محدود ميشد.

در تدريس گروهي مدرس به عنوان متكلم وحده بود كه به عنوان منبع آموزش براي دانش آموزان شناخته ميشد. كلاس درس به جلسه سخنراني تبديل ميشد كه مشكلات در درك و تفهيم مفاهيم به قوت خود باقي بود.يكي از مزاياي تدريس گروهي بيان ديدگاه ها و نظرات متفاوت بود كه پتانسيل كلاس را بالا ميبرد و شاگردان با زواياي متفاوت آموزش آشنا ميشدند.

ادامه مطلب در اينجا همراه ما باشيد

تدريس خصوصي يا آموزش گروهي

كلاس خصوصي بهتره يا عمومي

شما كدام يك را انتخاب ميكنيد؟

ساليان گذشته دانش آموزان ميدانستند هر آنچه كه بايد آموزش ببينند در مدرسه اتفاق مي افتد و برايشان شانس مجددي وجود نداشت تا بتوانند توسط معلم درس را مجدد فرا بگيرند.نت برداري و نوشتن نكات مهم مطالب درسي در سر كلاس درس بسيار مرسوم بود.

تعداد زياد دانش آموزان دركلاس و نداشتن تمركز كافي از معايب آموزش در كلاس بود. معلم درحالي كه پشت به كلاس بود بر روي تابلو مي نوشت و عملا نميتوانست بر دانش آموزان كنترلي داشته باشد. ترتيب چيدمان صندلي ها به طوري بود كه تعامل ميان دانش آموزان را به مراتب كمتر ميكرد.معلم علاوه بر داشتن دانش گسترده به اعصاب محكم نيز نياز داشت تا بتواند تعداد زيادي شاگرد را همزمان مديريت كند.

حتي اگر مدرس فرد ماهري در برقراري نظم كلاس بود اما در افزايش ميزان جذب و تمركز افراد موفقيت نداشت و تنها تعداد اندكي از شاگردان هميشه بهترين بودند. در همه كلاس ها دانش آموزان سطح متوسط و ضعيف بيشترين تعداد را شامل ميشدند.زمام امور به دانش آموزان بهتر مي افتاد و دانش آموزان متوسط و ضعيف شانس كمتري داشتند.

تدريس در كلاس هاي شلوغ با چالش هاي زيادي روبرو بود.زمان براي دانش آموزان محدود بود و اگر تعداد سوالات زيادتر ميشد هم سر و صداي شاگردان ديگر بلند ميشد و هم از حوصله كلاس خارج بود. شاگرد بايد منتظر زمان استراحت ميشد تا اگر معلم وقت داشت و حوصله داشت از او سوالات خود را بپرسد.در نتيجه به همه سوالات پاسخ مناسبي داده نميشد.

مطالب درسي بر اساس نياز هر دانش آموز نبود و براي همه افراد با بهره هاي هوشي متفاوت يكسان بود و سبب عدم مشاركت برخي دانش آموزان در كلاس درس ميشد. و همين موضوع سرعت آموزش را كم ميكرد چرا كه بعضي مفاهيم بايد تكرار ميشد تا براي همه قابل فهم تر باشد.معلم نميتوانست مطالب درسي را فراتر از استاندارد هاي مشخص شده آموزش دهد و به طبع محدود ميشد.

در تدريس گروهي مدرس به عنوان متكلم وحده بود كه به عنوان منبع آموزش براي دانش آموزان شناخته ميشد. كلاس درس به جلسه سخنراني تبديل ميشد كه مشكلات در درك و تفهيم مفاهيم به قوت خود باقي بود.يكي از مزاياي تدريس گروهي بيان ديدگاه ها و نظرات متفاوت بود كه پتانسيل كلاس را بالا ميبرد و شاگردان با زواياي متفاوت آموزش آشنا ميشدند.

ادامه مطلب در اينجا همراه ما باشيد